نظام توزیع کالا و خدمات ازجمله بخش‌های مهم در اقتصاد کشورها است که با کوتاه‌تر کردن فاصله‌ی تولید کننده و مصرف‌کننده موجب بهره‌وری بیشتر شده و با ایجاد مزیت‌ رقابتی ضمن رعایت حقوق مصرف‌کنندگان سود بیشتری را برای هر دو طرف در بلند‌مدت به همراه دارد. شاخص‌های توسعه و پیشرفت نظام توزیع کالا و خدمات در اکثر کشورها، گسترش استفاده از ابزار و روش‌های نوین نگهداری، چیدمان، حمل‌ونقل و درنهایت توزیع کالاها و خدمات می‌باشد، به‌طوری‌که بخش توزیع کالا و خدمات را می‌توان به‌عنوان موتور رشد بخش‌های تولیدی اقتصاد در نظر گرفت. این صنعت نوپا برای رسیدن به بلوغ امروز خود مراحل مختلفی را پشت سر نهاده که در ادامه به آن پرداخته شده است.

از آغاز مسیر تکامل، آدمی برای تداوم حیات، نیازهای روزانه خود را با تلاش‌های فردی و از محیط پیرامون خود به دست می‌آورد. باگذشت زمان و گسترش این نیازها، افراد دیگر قادر به تامین مایحتاج خود به صورت شخصی نبودند و ناگزیر برای امرار معاش و گذران زندگی مقوله‌ای تحت عنوان تهاتر یا همان معاوضه مستقیم کالا با کالا شکل گرفت. این‌گونه داد و ستدها بدون تعیین ارزش و معیاری برای سنجش انجام می‌پذیرفت، تا آن‌که مبادله غیرمستقیم کالا با کالا پدید آمد و موجب پیدایش «پول» گردید.

باگذشت قرن‌ها و پیچیده‌تر شدن جوامع ، مسئله‌ی فراهم کردن مایحتاج روزانه نیز پیچیده و پیچیده‌تر شد، به‌گونه‌ای که افزون بر مسائل مالی، امر چگونگی تهیه و توزیع آن‌ها به مناطق مختلف نیز به میان آمد. راه‌های ارتباطی زمینی و دریایی گسترش یافت تا تجار و فروشندگان بتوانند اجناس و کالاهای خود را به نقاط دورتر ارسال کنند. در این میان، جاده ابریشم که از چین آغاز و با گذر از ایران به سمت غرب و دریای مدیترانه امتداد می‌یافت، از اولین راه‌های ارتباطی میان جوامع مختلف و مسیری برای تسهیل خرید و فروش و توزیع اجناس به حساب می‌آمد که صنعت پخش و توزیع را وارد مرحله‌ی جدیدی کرد.

در قرن هجدهم میلادی، تغییرات بزرگی در انگلستان به نام انقلاب صنعتی رخ داد. اختراعات جدیدی مثل ماشین بخار، کالاها را سریعتر و ارزان‌تر از قبل تولید می‌کرد. در قرن نوزدهم با صنعتی شدن شهرها و گسترش شهرنشینی، تعداد کارخانه‌هایی با ظرفیت تولید انبوه به سرعت افزایش یافت و به دنبال آن پیدایش راه آهن موجب افزایش سرعت انتقال اجناس و محصولات تولیدی به نقاط مختلف گردید. با تولید انبوه کالا، مشاغل و کسب و کارهای کوچکی شکل گرفت که وظیفه‌ی آن‌ها خرید عمده از کارخانه‌ها و انتقال ‌آن‌ها به مغازه‌ها و فروشگاه‌های کوچک به شکل سنتی و بدون در نظر گرفتن نیاز و سلیقه مخاطبان بود. با گذشت زمان این عمده‌فروشی‌ها به شرکت‌های پخش بدل شدند و کارخانه‌ها اقدام به راه‌اندازی شبکه پخش اختصاصی برای محصولات خود نمودند تا ضمن کاهش هزینه‌ها، افزایش فروش را نیز به‌همراه داشته‌باشند. این روند به تدریج در کل دنیا گسترش یافت و تولید و توزیع انبوه کالا امری فراگیر و لازمه‌ی زندگی روزمره شد.

در ایران نیز همچون تمام نقاط جهان کارگاه‌ها و کارخانه‌های کوچک پدید آمد و افراد زیادی مشغول به کار شدند. در آغاز کارخانه‌ها و کارگاه‌ها خود، امر توزیع را به عهده داشتند و از این طریق تجربه‌های ارزشمندی درزمینه صنعت نوپایی به نام پخش کسب کردند. اما به مرور با گسترش هرچه بیشتر صنایع، نیاز به افراد و مشاغلی که وظیفه‌ی انتقال کالا و خدمات را به صورت تخصصی بر عهده بگیرند بیشتر احساس شد، از این رو اولین کسانی که اقدام به تأسیس شرکت‌های پخش نمودند مدیران کارخانه‌های تولیدی بودند.

از جمله تجربه‌های موفق شرکت‌های تولیدی در ورود به صنعت پخش، می‌توان به تأسیس شرکت «پخش عقاب» اشاره کرد. شرکت حلوای عقاب در سال 1323 در زمینه تولید محصولات بر پایه دانه کنجد فعالیت خود را آغاز کرد و طی سال‌ها فعالیت مستمر، همواره مسئولیت پخش تولیدات خود را بر عهده داشت. تجربیات و امکانات ارزنده این شرکت در زمینه تولید و توزیع مواد غذایی منجر به تأسیس شرکتی مستقل جهت پخش و توزیع گردید. «شرکت پخش عقاب» در سال 1385 به عنوان شرکتی مستقل در مجموعه شرکت‌های هولدینگ عقاب آغاز به کار کرد. روند پیشرفت پخش عقاب در مدت‌زمان کوتاهی که از تأسیس آن می‌گذرد، به‌گونه‌ای بوده که امروز این شرکت با بیش از ده‌ها برند معتبر داخلی و خارجی در خصوص توزیع محصولات آن‌‎ها به اقصی نقاط ایران، همکاری می‌کند. شرکت پخش عقاب هم‌اکنون یکی از بزرگ‌ترین شرکت‌های پخش با امکانات لجستیکی گسترده در سراسر ایران است.