استراتژی کنترل موجودی کالاهای فاسد شدنی
کنترل موجودی کالاهای فاسد شدنی نیاز به توجه بیشتری دارد. روش‌های ردیابی موجودی به مدیریت و حسابداری در راستای کنترل موجودی کالاهای فاسد شدنی کمک می‌کند. کنترل موجودی کالاهای فاسد شدنی اشاره به اقلامی دارد که تاریخ انقضا دارند، مانند مواد غذایی که باید در زمان مشخصی مصرف شوند. معمولاً از روش‌های کنترل موجودی تک دوره‌ای و اولین صادره از اولین وارده یا FIFO برای کنترل موجودی کالاهای فاسد شدنی استفاده می‌شود.
حسابداری برای کالاهای فاسد شدنی
مهم‌ترین کار در برنامه‌ریزی فروش تلاش برای ایجاد تعادل بین عرضه و تقاضاست. این امر برای کسب‌وکارهایی مثل سوپرمارکت‌ها که با کالاهای فاسد شدنی سروکار دارند، پیچیده‌تر است. در نتیجه، روش‌های مختلفی برای مدیریت موجودی کالاهای فاسد شدنی ارائه شده است. پیگیری وضعیت موجودی کالاهای فاسد شدنی در انبار يا فروشگاه بسیار دشوار است؛ با این حال روش‌هایی وجود دارند که به تسهیل این امر کمک می‌کنند.
سیستم کنترل موجودی تک دوره‌ای
سیستم کنترل موجودی تک دوره‌ای فرض را بر این می‌گذارد که موجودی شما فقط به اندازه یک دوره سفارش داده می‌شود. بعد از اینکه موجودی سفارش داده‌شده به اتمام رسید، قبل از ارزیابی دوباره سطح تقاضا، شما اقدام به تأمین موجودی نمی‌کنید. به عنوان مثال، اگر شما 100 عدد پنیر را برای فروش در یک دوره دوهفته‌ای سفارش دهید و همه آن‌ها در یک هفته اول فروخته شوند، تا انتهای دوره حسابداری برای سفارش پنیرهای جدید صبر خواهید کرد. این سیستم مقدار موجودی را که ممکن است، فاسد شود، محدود می‌کند.
مدیریت موجودی به روش اولین صادره از اولین وارده (FIFO)
برای مدیریت مؤثر موجودی کالاهای فاسد شدنی بهتر است از روش FIFO استفاده کرد؛ یعنی پاسخگویی به تقاضای مشتری از موجودی‌هایی انجام شود که زودتر سفارش داده شده‌اند و به دست ما رسیده‌اند تا با فاسد شدن موجودی‌های قبلی علی‌رغم وجود سفارش مشتریان مواجه نشویم. برای مثال اگر پنیرهایی را که جدیداً به دست ما رسیده‌اند در مقابل پنیرهای قدیمی‌تر بچینیم، مشتری پنیرهای جدیدتر را خریداری خواهد کرد و نتیجه احتمالی فاسد شدن پنیرهای قدیمی‌تر خواهد بود.
